Πάντα όταν έχεις ανάγκη από κάτι, από κάποιον, πάντα τότε λείπει.. Κι άντε να βρεις το κουράγιο να καλύψεις το κενό. Και να βρεις και άλλες χίλιες δυο δικαιολογίες για να το καλύψεις. Γιατί ξέρεις πως αν δεν το καλύψεις θα μείνεις εκτεθειμένος. Θα μείνεις γυμνός μέσα σε μια παγωνιά που σίγουρα δεν μπορείς να αντέξεις. Οπότε προτιμάς το ψέμα, σίγουρα το προτιμάς γιατί είπαμε..δεν αντέχεις την παγωνιά. Αυτό το ψέμα όμως που σε οδηγεί; Μάλλον σε κάτι άγνωστα μονοπάτια που δεν ξέρεις ποτέ που θα σε βγάλουν. Πάντα θα υπάρχει φόβος, σκοτάδι, καχυποψία, αμφιβολία.. Πάντα θα έχεις έναν άγνωστο εχθρό πίσω σου να σε κυνηγάει. Κι εσύ θα τρέχεις σε έναν αγώνα που μόνος σου έφτιαξες, χωρίς να ξέρεις από τι πας να ξεφύγεις. Και θα τρέχεις και θα τρέχεις.. Με λίγες μόνο στάσεις σε κάτι παραπλανητικές οάσεις που το μόνο που καταφέρνουν είναι να σε κάνουν να χάσεις το ρυθμό σου. Κι όταν πια θα κουραστείς, θα αποφασίσεις μόνος σου να σταματήσεις. Και ξαφνικά θα βρεθείς μόνος, γυμνός, εξαντλημένος.. Και το μόνο που θα νιώθεις θα είναι παγωνιά.. Αυτή η ίδια παγωνιά που φοβόσουν εξαρχής..
