Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Άγιος Λαυρέντιος




Με τη μούρλα που κουβαλάμε η Kat κι εγώ, ξεκινήσαμε μία Τετάρτη πρωί και πήραμε τα βουνά και τα λαγκάδια. Εθελοντισμός στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου. Μαζί με άλλα 6 άτομα, θα καθαρίζαμε ένα καλντερίμι – μέχρι την Πέμπτη, δε ξέραμε καν πως μοιάζει αυτό το καλντερίμι!! - και θα μέναμε όλοι μαζί, 8 άγνωστοι, σε ένα σπίτι. Αρκετά διστακτικά ξεκινήσαμε, όχι πως δε θέλαμε να πάμε, απλά δε ξέραμε τι θα αντιμετωπίζαμε. Κι άντε, εγώ είμαι λιγάκι μαθημένη σε αυτά, η Kat μου άραγε, πως θα το έπαιρνε;;
Κανενός το μυαλό δε μπορούσε να χωρέσει τι θα γινόταν μετά την 4η μέρα που όχι απλά γνωριστήκαμε, αλλά παραγνωριστήκαμε όπως πολύ σωστά είπε η Νατάσσα!!.. Γίναμε μία οικογένεια, μία παρέα τόσο δεμένη που κανείς από εμάς δε μπορούσε να το φανταστεί! 8 διαφορετικοί άνθρωποι, μέσα σε ένα χωριό παραμύθι, ΖΗΣΑΜΕ! Η δουλειά, οι βόλτες, το φαί, το τσίπουρο, οι εικόνες, οι μουσικές, τα άλογα, η φύση, οι μυρωδιές, η φιλοξενία, οι άνθρωποι, όλα σε εκείνο τον τόπο μας έκαναν κι εμάς λίγο καλύτερο από αυτό που ήμασταν.
Μάθαμε από Γάλλους καθηγητές, ελληνικές μουσικές.
Μάθαμε από ανθρώπους της μεγαλούπολης, να ξεχωρίζουμε τον Τοξότη στον έναστρο ουρανό.
Μάθαμε τι πάει να πει αυθεντικότητα, μέσα σε ένα κόσμο ψεύτικο.
Μάθαμε πως ακόμα υπάρχει φιλοξενία και φιλότιμο.
Μάθαμε πως είναι να σου ανοίγει το σπίτι του ένας άγνωστος.
Μάθαμε πως είναι να περπατάς στο δρόμο και να σου λένε όλοι «καλημέρα!».
Μάθαμε πως είναι η ζωή χωρίς βενζινοκίνητο όχημα!! Και είναι τόσο ωραία!!
Μάθαμε όλα τα τσίπουρα του Πηλίου! (Αυτό κι αν ήταν γνώση!!!)
Μάθαμε πως παίζουν τα παιδιά στις πλατείες.
Μάθαμε πως είναι να ξυπνάς και να βλέπεις αντίκρυ σου χαμόγελα..
Μάθαμε πως είναι να χάνεσαι στο πράσινο και την ομορφιά ενός χωριού που δε περιγράφεται με λέξεις..
Μάθαμε πολλά..
Για όλα αυτά.. ευχαριστούμε..

Δημήτρη, Έλενα, Κατερίνα, Κωνσταντίνα, Λαυρέντη, Μυρσίνη, Ναταλία, Νατάσσα, Νίκο, Παντελή, Σπύρο, Χορτο – φάγοι και μη να ‘στε πάντα καλά! Καλή αντάμωση!!