Αρκεί;

Είναι από εκείνες τις μέρες που απλά υπάρχω.
Δε κάνω τίποτα. Ή μάλλον κάνω τα πάντα, αλλά όλα μηχανικά. Σα ρομποτάκι.
Σηκώνομαι, πάω στη δουλειά, επιστρέφω, τρώω, κοιμάμαι ή περπατάω, βγαίνω ή μαζευόμαστε σπίτι. Όλα μηχανικά. Ακόμα και οι κουβέντες που κάνω κι αυτές μηχανικές είναι. Αντανακλαστικές οι απαντήσεις μου. Χωρίς σκέψη, χωρίς ουσία, χωρίς συναίσθημα. Τίποτε δε μπορώ να εκφράσω με λέξεις. Τις έχασα κι αυτές από φίλες μου. Και δε ξέρω και γιατί μετά από τόσο καιρό, διάλεξα να ανεβάσω ένα τέτοιο post. Ίσως για να κάνω μια προσπάθεια να τις ξανακερδίσω. Μια μονάχα απλή προσπάθεια.. Αυτό προσπαθώ να κάνω.. Μπορεί να μη τη κάνω σωστά, μπορεί να πληγώνω τους ανθρώπους γύρω μου που πραγματικά με νοιάζονται, μπορεί να χάνω μέρα με τη μέρα, αλλά προσπαθώ! Θα προσπαθώ να γεμίσω τη ζωή μου πάλι χρώμα.. Προσπαθώ να ανοίξω το παράθυρο και να κοιτάξω και πάλι στα μάτια τον ήλιο.. τον ήλιο μου.. Και αέρα.. Αέρας να μπει πάλι στα φτερά μου..! Μόνη μου όμως δε μπορώ.. Δε θέλω.. Θα προσπαθώ! Μέρα με τη μέρα θα προσπαθώ.. κι ας μη βγάλουν πουθενά οι προσπάθειες.. κι ας πάνε στο βρόντο.. εγώ θα προσπαθώ, γιατί δε μου πάει να είμαι ρομποτάκι.. Δε μου πάει ρε γαμώτο...

Το τραγούδι έτσι.. γιατί η Τ. έκανε κόπο να μου το μεταφράσει..

Adriano Celentano & Mina - Acqua e sale

Semplici e un po' banali
Io direi quasi prevedibili e sempre uguali
Sono fatti tutti cosi gli uomini e l'amore
Come vedi tanti aggettivi che si incollano su di noi
Dai che non siamo poi cattivi.

Tu non sei niente male
Parli bene e mi sorprendi quando tiri forte
La tua moto dal motore che sento truccato
E va bene guida tu che sei brava piu di me
E io attendo che sia amore.

Ma io sono con te ogni giorno
Perche di te ho bisogno
Non voglio di piu.
Acqua e sale
Mi fai bere
Con un colpo mi trattieni il bicchiere
Ma fai male
Puoi godere se mi vedi in un angolo ore e ore

Ore piene
Come un lago
Che se piove un po' di meno e uno stagno
Vorrei dire...
Non conviene...
Sono io a pagare amore tutte le pene

Vedi divertirsi fa bene
Sento che mi rido dentro e questo non mi conviene
C'e qualcosa che non va non so dirti cosa
E la tua moto che sta giu che vorrei guidare io
O meglio averti qui vicino a me?

Ma io sono con te ogni giorno
Perche di te ho bisogno
Non voglio di piu.
Acqua e sale
Mi fai bere
Con un colpo mi trattieni il bicchiere
Ma fai male
Puoi godere se mi vedi in un angolo ore e ore

Ore piene
Come un lago
Che se piove un po' di meno e uno stagno
Vorrei dire...
Non conviene...
Sono io a pagare amore tutte le pene

Μέρες αδέσποτες..


Καμιά φορά στη ζωή όλα αλλάζουν, όλα ανατρέπονται, όλα μπερδεύονται και σπάνε.. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που μας φθείρουν, μας βγάζουν από την ήρεμη και ισορροπημένη ζωή που νομίζαμε ότι είχαμε, μας μπερδεύουν. Προβλήματα που δεν είμαστε σε θέση να λύσουμε και καθόμαστε απλά και τα κοιτάμε να μας τρώνε τα σωθικά. Είναι μία φάση που ό,τι νιώθουμε είναι έντονο.. Έντονη θλίψη, έντονος πόνος, καμιά φορά και έντονη χαρά (εγώ το λέω φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού) έτσι για να σπάει λίγο! Αυτές τις στιγμές λοιπόν έχω προσέξει ότι απολαμβάνουμε περισσότερα πράγματα. Από ένα απλό ποτήρι κρασί στο μπαλκόνι, ένα τσιγάρο στο αυτοκίνητο, ένα τραγούδι, μέχρι μία συναυλία, μία βόλτα με φίλους, ένα ταξίδι.. Τα έντονα συναισθήματα διοχετεύονται και σε άλλες στιγμές της μέρας με αποτέλεσμα αυτή να αποκτά ουσία και νόημα! Να νιώθεις ό, τι κάνεις και να το απολαμβάνεις.. Χωρίς φόβους, χωρίς δισταγμούς.. Ούτως ή άλλως μέσα σου νιώθεις τελειωμένος. Τι μπορεί να σε σταματήσει..; Ίσως τελικά αυτές οι δύσκολες στιγμές να είναι πιο ουσιώδεις από τις υπόλοιπες στιγμές ευτυχίας, αδιαφορίας ή και στασιμότητας που ζούμε σ' αυτήν την έτσι κι αλλιώς ¨ἐμφύτως ἀνόητη ζωή¨..



Υ.Γ: Σε ευχαριστώ Μ. που με μία φράση με έκανες να σκεφτώ τόσα πολλά.

Ταξιδεύω το εγώ μου..

Και ο κύκλος των συναυλιών (τουλάχιστον για την άνοιξη) έκλεισε με τα ΄Κίτρινα ποδήλατα' και μια πολύ ωραία εμφάνιση κάτω από το φως του ήλιου. Ο Γιώργος (κούκλος, θεός, 'κούρος',όπως θα έλεγε η Ιρένα)-τραγουδιστής και ένας από τα δύο αδέλφια που έφτιαξαν το γκρουπ- έδωσε ρέστα καθώς για δύο περίπου ώρες χτυπιόταν κάτω από τον ήλιο με θερμοκρασία άνω των 25 βαθμών κελσίου! Η συναυλία έγινε στα πλαίσια των γιορτών νεολαίας με αποτέλεσμα εκτός από μας και κανα δυο παρέες ακόμη, όλοι οι υπόλοιποι να είναι κατά μέσο όρο 14 με 15 χρονών. Δεν μπορώ να κρύψω ότι στην αρχή ένιωθα άβολα κυρίως για να μη με δει ο Γιάννης (ο μαθητής μου) να χοροπηδάω στο 'Ταξιδεύω το εγώ μου'! Ευτυχώς ο Γιάννης δεν ήταν εκεί και ανενόχλητη απόλαυσα όλο το σκηνικό. Τραγούδια με πάθος, ένταση και πολύ θυμό, ένα συγκρότημα ζωντανό που παρόλο που δεν είχε κόσμο μπροστά του (διότι όλοι κάθονταν κάτω από τα δέντρα!) δεν πτοήθηκε και έδωσε μία ακόμη υπέροχη παράσταση.
Καλύτερη στιγμή: όταν δανείστηκα την ανεμελιά, τη ζωηράδα, την αθωότητα των παιδιών πριν ξαναγυρίσω στην πραγματικότητα. Καλύτερο τραγούδι : "Μη μ' αγγίζεις".


Μη μ' αγγίζεις

Αξίζει απόψε να φύγω
σε μέρες που δε ζούσα
Να θυμηθώ όσα να κάνω δε μπορούσα
Χιλιάδες σκέψεις μέσα μου βαθιά

Υπήρχαν λόγοι που δεν ήθελα να σε πιστέψω
Τις μικρές σου αφορμές να γιατρέψω
Πες ξανά πια ό,τι θες και νομίζεις
ονειρέψου με μα μη μ' αγγίζεις

Είμαι σύρμα από ρεύμα κομμένο
Σ' αγαπώ είμ' εδώ κι επιμένω
Να γκρεμίζω τα τείχη που χτίζεις
ονειρέψου με μα μη μ' αγγίζεις

Δε θέλω απόψε να φύγω σε χρόνια που δε ζούσα
Τον εαυτό μου πάντα μέσα μου κρατούσα
Γνώριμες σκέψεις λόγια μαγικά

Υπήρχαν λόγοι που δεν ήθελα να σε φοβίσω
Τη μικρή σου ενοχή να ξυπνήσω
Τώρα πες πια ό,τι θες και νομίζεις
ονειρέψου με μα μη μ' αγγίζεις..