Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

4 ήμερο στην Αλιστράτη


Να μαστε πάλι... Οι τελευταίες διακοπές πριν γίνω άντρας (πριν πάω φαντάρος δλδ, μην χανόμαστε, έλα λιγοοο που λέει και ο Σωτηράκης)! Στην Αλιστράτη νομού Σερρών, 50 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών και 20 περίπου δυτικά της Δράμας! Ένα πολύ όμορφο χωριό ξακουστό για το σπήλαιό του....Με το Κατερινάκι μου και τον Πούντακλα! Και κάπως έτσι έχει η ιστορία.

1 μέρα: Εκκίνηση από τα ΚΤΕΛ Θεσ/νίκης όπου παρέλαβα το Κατερινάκι και βουρ για Αλιστράτη. Μετά απο 2 παρά ώρες, φτάσαμε στο χωριό και βρήκαμε έυκολα το Αρχοντικό Μποζίκη(www.hotelboziki.gr) , όπου και διαμέναμε. Αφού αφήσαμε τα πράματα πήγαμε να εξερευνήσουμε το χωριό και φυσικά για φαι στην ταβέρνα "ο Βόσπορος" στην κεντρική οδό του χωριού...Γευτήκαμε μοσχαρίσια μπριζόλα, φιλετάκι κοτόπουλο, τυροσαλάτα, πικάντικη και δεν ήπιαμε, καθότι λαμβάναμε αντιβίωση. Ένας υπέροχος ύπνος στη συνέχεια για να μας φύγει η κούραση και το βράδυ ποτάκι στη Δράμα και στο Άβατον, ένα μαγαζί όπου ούτε και εγώ ο 3 μεγιστος Dj δεν κατάλαβα τι μουσική μπορούσε να παίζει (ένα κράμα από ελληνικά έντεχνα, ρέγκε, τζαζ και ότι ναναι γενικά)


2η μέρα: Εγερτήριο για πρωινό στον ξενώνα. Επίσκεψη στο απαράμιλης ομορφιάς σπήλαιο της Αλιστράτης και ξενάγηση για μία ώρα περίπου. Είδαμε πολλούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες, και μεταξύ αυτών το " Φτερό του Αγγέλου" την "Μέδουσα" το " Κοράλλι" και άλλα. Είμασταν και λίγοι στο γκρούπ, αλλά η ξεναγός βαριότανε και δε μας τα είπε όλα... Στη συνέχει κατάβαση-πεζοπορία στο φαράγγι του Αγγίτη, που είναι ακριβώς πίσω από το σπήλαιο. Φαί στην ταβέρνα του Πέτρου του Τεράστιου στην Αλιστράτη (Μπρίζόλα στη Γάστρα, Τασ-Κεμπάπ, Παντζάρι, Φλωρίνης γεμιστές μελιτζανοσαλάτα). Ξενοδοχείο για γέμισμα μπαραρίας και στις Σέρρες το βράδυ για ποτάκι σε ροκάδικο της πόλης, με αυστηρά κλασσικό ροκ στο πρόγραμμα και με παίξιμο βίντεο κλιπ...Δεν με χάλασε

3η μέρα: Εγερτήριο για πρωινό στον ξενώνα. Επίσκεψη στην πόλη της Δράμας, όπου περπατήσαμε στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας το οποίο είναι γεμάτο φυσικά νερά (πηγές). Στη συνέχεια, ξενάγηση στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, όπου είμασταν οι μόνοι επισκέπτες εκείνη την ώρα και ο φύλακας δεν πίστευε στα μάτια του (ή δεν έχει πολύ κίνηση ή ήθελε να κλείσει και του την σπάσαμε). Βόλτα μέχρι το σπήλαιο του Αγγίτη, στο δρόμο μετά την Προσοτσάνη και προς τα σύνορα. Διαφορετικό σπήλαιο, όπου περνάει ο ποταμός από μέσα του. Όχι τόσο εντυπωσιακό όσο της Αλιστράτης, αλλά αξίζει τον κόπο να το δεί κανείς. Στην επιστροφή στοπ στην Προσοτσάνη, και φαί στο τσιπουράδικο του "Βασιλέα", στο στενό μετά την πλατεία και πριν τον πλάτανο του χωριού. Θεός ο ιδιοκτήτης, ένας 23 χρονος, όπου μας έβαλε και ακούγαμε Σ. Μάλαμα καθόλη την βρώση (σουτζουκάκια, τηγανιά, πικάντικη, πατατοσαλάτα, φέτα ψητή και λευκό κρασί), κάθισε στο τραπέζι μας και τελικά κλείσαμε το μαγαζι και μας κέρασε και καφέ σε γνωστή καφετέρια του χωριού. Επιστροφή κομμάτια στο ξενοδοχείο όπου κοιμηθήκαμε από τις 11.

4η μέρα: Εγερτήριο για πρωινό στον ξενώνα. Επίσκεψη στην πόλη των Σερρών και καφέ και ταβλάκι σε ήσυχο καφέ (galea) στην αγορά. Βόλτα μέχρι το χιονοδρομικό του Λαιλιά υπό καταρακτώδη βροχη....Το χιονοδρομικό κλειστό, αλλα η διαδρομή μας αντάμειψε, καθότι το φθινοπωρινό τοπίο που διασχίσαμε ήταν ο ορισμός της "φύσης", με τις αντιθέσεις στα χρώματα των φυλλοβόλων από τα αειθαλή δέντρα να είναι χάρμα οφθαλμού. Επιστροφή για φαί στο εστιατόριο "Κομπολόι"αριστερά της πλατείας Ελευθερίας των Σερρών...Γεμιστά, Χοιρινό με πράσο, χωριάτικη και μπυρίτσα, έδεσαν με το χειμωνιατικο καιρό της ημέρας. Καφέ στο "Coffee Play" και επιστροφή στο ξενοδοχείο

5η μέρα: Επιστροφή στην Θεσσαλονίκη από την παλιά Εθνική οδό. Στάση στο Λέοντα της Αμφίπολης και στον Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας στη Ρεντίνα...Ναμαστε καλά να το ξανακάνουμε...

Τι μας έφτιαξε: Που 2 φορές χάσαμε τα πορτοφόλια μας, και τις 2 μας τα επιστρέψαν άθικτα, με 150 ευρώ το καθένα...ΑΝΘΡΩΠΟΙ, όχι ζώα...Το δωρεάν μουσείο....Ο σειρηνούλης, ένα παιδάκι με μανία στα κινητα, τα άρπαζε μόλις τα έβλεπε....Η Α.Ε Προσοτσάνης που εριξε 3 στην Δόξα μέσα στη Δράμα.....Αιντε ομαδάρα....

Τι μας χάλασε: Οι τιμές στα σπήλαια (7 και 6€ αντίστοιχα Αλιστράτη-Αγγίτης-το άτομο), ο καραγκιόζης που παρά την παράκληση του ξεναγού, έβγαζε φωτο με φλάς στο σπήλαιο-Μαλάκα Ελληνάρα-.

Χρονικό στίγμα: 26-30 Οκτωβρίου 2007....

ΥΓ: Μύρισε χωριό ρε γμτ και ήταν πολύ ωραία......

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Του Τάσου (και της Κατερίνας)


Δυναμικός, έξυπνος, μυστήριος. Ένας άνθρωπος που σίγουρα δε ξεχνάς ακόμη κι αν τον συναντήσεις μονάχα μία φορά. Έστω και αυτές τις λίγες φορές κατάφερνε και μου έφτιαχνε το κέφι! Μουσικόφιλος. Τρομερά τα κομμάτια που προτείνει, δεν υπήρχε ούτε ένα που να μη μου άρεσε. Μία πάστα ανθρώπου που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας. Είδος υπό εξαφάνιση θα τολμήσω να πω! Ένας bloger που θα τον ήθελαν πολλοί κι εγώ ήμουν τυχερή που έγραφε στο δικό μας. Ένας αυθεντικός φοιτητής. Ένας ιδανικός φίλος. Ίσως ο ίδιος να στραβώσει που γράφω γι’ αυτόν, αλλά δε πειράζει, θα του περάσει! Σάμπως θα είναι το πρώτο που δε θα του αρέσει;! Κι ίσως θα ‘ταν καλύτερα αν η Κατ έγραφε αυτό το post, αλλά ήθελα πολύ να το κάνω. Λοιπόν, “ναυτάκι του Αιγαίου” καλή θητεία και καλός πολίτης! Όλα είναι ένα παιχνίδι και για σένα μόλις αρχίζει ένα. Παίξε και γέλα όσο πιο πολύ μπορείς! Ακόμη κι αν αυτό σου φαίνεται παράλογο! Σε περιμένει η βάση σου να επιστρέψεις! Καλή συνέχεια!

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

Μπόρες


Υπάρχουν μπόρες που περνάνε γρήγορα. Ξεσπούν κατ’ ευθείαν, κατεβάζουν ότι έχουν και δεν έχουν και σταματάνε. Υπάρχουν και κάποιες μπόρες όμως, που κρατάνε πολύ περισσότερο. Αρχίζουνε και δε λένε να σταματήσουνε με τίποτα. Και βρέχει, βρέχει, βρέχει… Και παντού νερά σε δρόμους και πεζοδρόμια. Και καλά, αν σε πετύχουν στη διαδρομή για το σπίτι, δε σε πολύ-νοιάζει. Φτάνεις σπίτι και αλλάζεις ρούχα. Αν σε πετύχουν πάλι λιγάκι μακρύτερα από αυτό, απλά μένεις με τα βρεγμένα πάνω σου για περισσότερη ώρα. Κι ίσως να αρπάξεις κανένα ελαφρύ κρυολόγημα. Το δύσκολο είναι όταν είσαι μακριά από τον προορισμό σου. Τότε τι κάνεις; Πρέπει να περιμένεις να σταματήσει για να μπορέσεις να φτάσεις εκεί που θέλεις. Αλλιώς θα πρέπει να βραχείς ως το κόκαλο. Πρέπει δηλαδή να διαλέξεις. Βασικός παράγοντας βέβαια είναι και ο χρόνος. Κατά πόσο τον κυνηγάς ή σε κυνηγάει. Και κατά πόσο είσαι διατεθειμένος να γίνεις μουσκίδι για να ‘σαι συνεπής. Κι έτσι λοιπόν οι μπόρες, που σίγουρα έρχονται και φεύγουν, αλλιώς δε θα ‘ταν μπόρες, σε βάζουν σε διλήμματα. Κι εσύ πρέπει να αντιδράσεις γρήγορα κι έξυπνα για να τα βγάλεις πέρα μαζί τους. Γρήγορα κι έξυπνα… Αλλά όπως και να ‘χει, πάντα μετά τη μπόρα, ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο ομορφαίνει τον, καθαρό πια, ουρανό. Όσο κι αν κράτησε αυτή. Γιατί, μπόρα είναι και περνάει…