Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Βλάστη 11-13/7/2008


Τα σπάσαμε και πάλι. Γιορτές της Γης στη Βλάστη Κοζάνης με το Κατερινάκι. Η Βλάστη είναι ένα χωριό στο νομό Κοζάνης στα 1200 μέτρα υψόμετρο, ενώ το Κατερινάκι με ταλαιπωρεί τα τελευταία 2,5 χρόνια. Οι Γιορτές της Γής από την άλλη ήταν μία καλή δικαιολογία α) για να ξεφύγουμε β) για να δούμε τους KULTUR SHOCK που είναι το τελευταίο αντίκσιον του υπογράφοντα.

Μετά από 5 μέρες στο στρατόπεδο, φορτώσαμε τον πούντακλα και ξεκινήσαμε. Μετά από ένα εύκολο και ξεκούραστο ταξίδι επί της Εγνατίας, φτάσαμε στη Βλάστη και σκαρφαλώσαμε στο καμπινγκ που είναι αρκετά μακρύτερα από το συναυλιακό χώρο. Στήσαμε τη σκηνή σε κλίση, πράγμα το οποίο μας έκανε να ξυπνάμε κάθε τόσο για να επανέρθουμε στα ίσα μας, αλλά τι να κάνεις πάνω στο βουνό. ΄Ηταν ήδη αργά και επομένως ντυθήκαμε και πήγαμε ευθύς στο φεστιβάλ. Μαλακία μου που είδα τον τραγουδιστή των Κ.S και δεν του μίλησα. Άρχισε το φεστιβάλ με τον Khalid K. που η μόνη περιγραφή που μπορώ να του κάνω είναι ότι είναι ένας τρελός περφόρμερ. Μας έφτιαξε τρελά τη διάθεση για την κόλαση που θα ακολουθούσε με τους K.S. Και τελικά ακολούθησε....Τρελά κέφια και μουσική σχεδόν μεταλλική βασισμένη σε βαλκανικούς ρυθμούς. Αλλά το Κατερινάκι κρύωνε και δεν ήταν και πολύ στα καλά του (γμτ) και επομένως μείναμε στα πίσω διαζώματα.

Την επόμενη μέρα καφεδάκι στην πλατεία του χωριού και ταβλάκι (αλλά μας τελείωσε η πίτα, ε μωρό). Μετά κονσερβοποιημένο φαί στη σκηνούλα (σ.σ να πω ότι το κατερινάκι ανεβοκατέβηκε την απόσταση από το κάμπινγκ στο χωριό με τα πόδια μεσημεριάτικα, ήρωας*3) υπνάκος και μετά από μία στάση στα τραπεζάκια του καμπινγκ όπου είχε στηθεί αυτοσχέδιο γλέντι ξανά κάτω στο χωριό. Περιμένοντας τις συναυλίες φάγαμε καλαμπόκι, είδα με μία ομάδα κρουστών και συναντήσαμε τη μισή Ξάνθη εκεί. Είδαμε κάτι βαλκάνιους τζαζάδες και μία μπάντα με χάλκινα αλλά το Κατερινάκι και πάλι νύσταξε (τι πρωτότυπο θεέ μου) και πήγαμε πάνω για υπνάρα.

Την επόμενη καταλήξαμε στην Κοζάνη στο σπίτι του Murder (να είναι καλά) όπου και ξεβρωμίσαμε. Με την βοήθεια του Νίκου γνωρίσαμε και την Κοζάνη και μετά σπίτια μας...

Τι μας άρεσε:

  • Το κάμπινγκ ήταν ελεύθερο και δεν είχε σχέση με τις συναυλίες. Έτσι μπορούσες να κατασκηνώσεις φορ φρι.
  • Οι Κ.S που τα σπάσανε.
  • Η όλη φάση της καγκουριάς και του ακτιβισμού που δεν είχε δηθενιές.
  • Το χωριό με την απαράμιλλη φυσική ομορφιά.
  • Τα καλαμπόκια από τον μοναδικό καλαμποκά, που πρέπει να έβγαλε τα κέρατά του.
  • Που είδαμε τη μισή Ξάνθη.
Τι μας χάλασε:

  • Οι ελλιπείς εγκαταστάσεις σχετικά με τις τουαλέτες. Για τις γυναίκες ήταν ένα πλήγμα.
  • Που κατηφόριζε η σκηνούλα μας, και τσουλούσαμε.
  • Τα πολλά αυτοκίνητα στο κάμπινγκ, μαζί με το δικό μας. Σαν την Τσιμισκή σε ώρα αιχμής.
  • Που είδαμε τη μισή Ξάνθη.
  • Που το Κατερινάκι έβαλε τη μικρή μνήμη στη φωτογραφική μηχανή και έτσι έχουμε μόνο 10 φοτό και 2 μικρα βιντεάκια. Μπράβο ρε μωρό μου!
Άντε και του χρόνου.

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Μουσική


Θα σου δώσω τις νότες για να φτιάξεις μουσική,
Όμως άλλαξέ τες και κάνε το τέλος τους αρχή
Βάλτες στο μεγάλο τσουκάλι της πιό κακιάς μάγισσας
Ανακάτεψέ τες καλά με την κουτάλα τη μεγάλη
Και βγάλε τραγούδι αχνιστό και περίεργο.

Θα σου δώσω το ρυθμό να χορέψεις
Όμως βγες νωρίς απο τα βήματά τα πεπατημένα,
περπάτα με αυτόν στις βουνοπλαγιές και τα ποτάμια
χόρεψε τον ήλιο στα πέλματά σου
αντάριασε τη θάλασσα στροβιλίζοντας με χάρη το κορμί
Και κάνε το χορό επανάσταση και αιτία κοσμογονίας.

Θα σου δώσω το όργανο να φτιάξεις το τραγούδι,
Όμως μην τολμήσεις να το δείς συμβατικά,
Φύσα στις μπαγκέτες και χτύπα την κιθάρα
Χάϊδεψε το πιάνο κλωτσώντας την τρομπέτα
Σημάδεψε με το ακορντεόν και πυροβόλησε με τη φυσαρμόνικα
Σκοτώνοντας όλα τα δήθεν και τα πρέπει.

Θα σου δώσω ακόμα ακόμα και τους στίχους-γιατί και αυτοί μουσικοί κρύβουν-
Όμως πλάσε λέξεις περίεργες και ακατάληπτες
Να μιλάς με τα πουλιά και να σε κατανοούν τα άστρα και οι άνεμοι
Χωρίς να καταλαβαίνουν να σε κοιτάν οι άτεχνοι
Μιάς ζωής τον όλεθρο να χρειάζονται για βρούν την αρχή και το τέλος σου.

Θα σου δώσω μέχρι και στάδια και πλατείες κόσμο γεμάτες
Όμως μην πλανευτείς από τα χειροκροτήματα και τις φωνές
Σταμάτα τη μουσική σου, γυρνα τους την πλάτη και μίλα τους
Πείσε τους για το μάυρο της ελπίδας και το λευκό του θανάτου χρώμα
Κράτησε μαζί σου τους λίγους, τους μερικούς, τον ένα που θα μαγευτεί
Και ίσως τότε να μου πεις πως έχεις κάνει μουσική.

ΥΓ: Η φωτογραφία στην κεφαλή είναι και πάλι του Χρήστου Α. Η ιδέα όμως πήγασε από το άκουσμα του άλμπουμ Rabbit Habbits των Μan Man και από χίλιες δυό άλλες σκέψεις που τρέχουν ενώ τρέχω.