Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Καν..


Και κάπως έτσι τελείωσε το καλοκαίρι.. Με τη γεύση των χειλιών σου στο στόμα μου και τη μυρωδιά σου στο μαξιλάρι μου.. Όταν σε είδα να φτάνεις, χύμα, με σαγιονάρες και κόκκινος σαν τον αστακό δε μπορούσε να περάσει απ’ το μυαλό που θα καταλήγαμε.. Ή καλύτερα, από που θα ξεκινούσαμε. Μπήκες με το έτσι θέλω στη ζωή μου, πήρες τα πινέλα σου (για να μη πω τα κουπιά σου!) και της έδωσες κι άλλα χρώματα! Τη γέμισες με τα γέλια σου, την ηρέμησες με τα χάδια σου.. Τη φρόντισες.. Και να ‘ξερες πόσο της άρεσε αυτό! Δε φοβήθηκες να μου δείξεις τι νιώθεις, δε κώλωσες! Αντί να αμπαρωθείς, εσύ έκανες ακριβώς το αντίθετο! Δε δίστασες και δε δείλιασες. Και μ’ έκανες κι εμένα να μη φοβάμαι. Να μη σκέφτομαι. Να είμαι ο εαυτός μου.. Κι είχα ανάγκη να είμαι εγώ! Για πρώτη φορά να είμαι εγώ! Το εγώ που έγινε εμείς.. Εμείς.. Και τα 121 τα έχω γραμμένα στα παλιά μου τα παπούτσια! Τίποτα δεν είναι! Θα είναι απλά, 121 λόγοι παραπάνω για να έρχομαι κοντά σου.. Κοντά σου.. Έτσι όπως με κρατούσες όλες αυτές τις μέρες.. Τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουνε ‘ρθει.. Και θα ‘ρθουν.. Το νιώθω..

3 σχόλια:

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Χρωματιστες στιγμες!
Θα 'ρθουν τα καλυτερα tsouxtra μου!
Ολα θα 'ρθουν!

Εεεετσι, να διαβαζω χαρουμενα πραγματα!!!!!!!!

Φιλια χρωματιστα!!!!!!
Καλο ξημερωμα!

tsouxtra είπε...

Το παν νομίζω είναι να έχεις πίστη. Αν πιστέψεις σε κάτι, θα πιστέψει κ αυτό σε σενα!

Πολλά φιλιά καλή μου!
Καλή σου μέρα!

tessoulitsa είπε...

Snif snif...polu sugkinitiko kai polu gluko!!!Etsi thelw na eisai panta gemati xrwma kai xara....