Τρεις φωτογραφίες του έρωτα....

Αρνήσαι να τον αφήσεις να φύγει
Λες και το λεωφορείο στον θάνατο θα τον πάρει
Αφήνεις το κλάμα να στάξει στην άσφαλτο
Απλώνοντας τα χέρια που όλο ξεμακραίνουν

Θυμάσαι πριν 2 μέρες που είχες κολλήσει
Όπως κατεβαίνατε τις σκάλες του Μετρό
Έρεε ο έρωτας στο κρύο μέταλλο
Φυτεύοντας λουλούδια στο πλατίσκαλο

Έτρεξες πίσω απο τις ρόδες του φευγιού
Μέχρι να χάσεις τη μυρωδιά του στο σκοτάδι
Την στιγμή άρπαξες και την έχωσες στο σακίδιο σου
Περιμένωντας το αύριο, του άυριο, ώ άυριο...

Και καθώς σε άφηναν οι δυνάμεις σου στη μέση
Έπεσες να ξαποστάσεις σε εκείνο του πόθου το κρεβάτι
Που με στοργή περίσσεια είχε σαν σήμερα στεγάσει
Τη φωτογραφία του έρωτα σε ασπρόμαυρο φόντο

Το περίμενα ότι θα σε ξαναβρώ, έστω με άλλη μορφή
Με άλλο σχήμα και βλέμμα που κοιτάζει σταθερά
Στοβαγόνι της απόγνωσης με τα τοπία να τρέχουν
Πάνω από την κόχη του βιβλίου που κρατάς

Έυχομαι να δένουν τα λόγια του βιβλίου με τα τοπία που τρέχουν
Και ότι για εκείνο δάκρυσες, στον επόμενο σταθμό να περιμένει
Κρατώντας όλη τη αγωνία και το δάκρυ σου
Με στοργή να στα ξανακλείσει στου στήθους σου το κέντρο.