1 αλήθεια, 3 ψέμματα!

1-Ήταν απόγευμα και με την "αλητοπαρέα" κατεβήκαμε για μπάνιο. Κάποιος έριξε την ιδέα να πάμε μέχρι τη σχεδία (ο Απόστολος θα ήταν) και όλοι συμφωνήσαμε. Η σχεδία ήταν τοποθετημένη περίπου στα 2.5 μέτρα βάθος. Φτάσαμε μια χαρά και ξαπλωθήκαμε πάνω της. Που να ξέραμε όμως, ότι με τον θόρυβο που προκαλέσαμε μέσα στο νερό θα "ξυπνούσαμε" τις ατελείωτες τσούχτρες που χαλάρωναν κάτω από την ηρεμία της σχεδίας! Και μέσα σε λίγα λεπτά, γύρω μας, είχε γεμίσει τσούχτρες! Φυσικά και δε μπορούσαμε να φύγουμε! Οι άντρες της παρέας επέμεναν ότι πρώτα έπρεπε να πέσουν τα γυναικόπαιδα γιατί είχαν μικρότερο εκτόπισμα. Σιγά μη πέφταμε! Σουρούπωσε κιόλας κι αρχίσαμε να κρυώνουμε. Μιας και δε πήγαινε άλλο, αποφασίσαμε να πέσουμε όλοι μαζί. Και το κάναμε! Βουτήξαμε.. Και… Άουτσ..! Τελικά οι τσούχτρες δε φάνηκε να κατάλαβαν ότι ήμουν μία από το είδος τους… Γύρισα πίσω κατακόκκινη.. Και φυσικά στη σχεδία δε ξαναπήγα!

2-Πέρσι το καλοκαίρι ξεκινήσαμε με την kat, τον savvouko και την Χαρά για Σαμοθράκη. Είχαμε κλείσει δωμάτια και εισιτήρια και μέσ’ στην τρελή χαρά ξεκινήσαμε για Σαμοθράκη! Θα πηγαίναμε μέχρι την Αλεξανδρούπολη με το αυτοκίνητο, θα το αφήναμε εκεί και θα παίρναμε το πλοίο για Σαμοθράκη. Με τρελές μουσικές και κέφια ξεκινήσαμε γύρω στις 4 από Ξάνθη. Κάπου πάνω στην Εγνατία, έξω από την Κομοτηνή, το αυτοκίνητο αρχίζει να κάνει νερά… Στην αρχή νομίζαμε πως ο savvoukos μας έκανε πλάκα και τον βρίζαμε, αλλά κάθε άλλο παρά πλάκα ήταν! Το αυτοκίνητο πήγαινε με 10 και μούγκριζε συνεχώς! Για καλή μας τύχη ήμασταν κοντά στην ανατολική έξοδο της Κομοτηνής και βγήκαμε από Εγνατία. Για ακόμη καλύτερη μας τύχη βρήκαμε ένα συνεργείο πάνω στον δρόμο. Αφού κοίταξαν για λίγο το αυτοκίνητο, μας είπαν ότι δε γίνεται να το φτιάξουν και θα ‘πρεπε να το αφήσουμε εκεί. Σα τους παλαβούς καλούμε ταξί και ξεκινάμε για Αλεξανδρούπολη. Δυστυχώς όμως η τύχη μας σταματούσε εκεί… Μόλις πήραμε την στροφή για το λιμάνι, βλέπαμε την Νόνα Μαίρη να σαλπάρει από το λιμάνι… Πάει η Σαμοθράκη… Ήμασταν τόσο στεναχωρημένοι που για περίπου μισή ώρα δε μιλούσε κανείς.. Μέχρι που το πήραμε απόφαση και γυρίσαμε απογοητευμένοι σπίτια μας..

3-Σέρρες, εξεταστική Σεπτεμβρίου. Έδινα μάθημα στις 11 το πρωί. Τότε με φιλοξενούσε η ξαδέρφη μου μιας και το σπίτι το είχα ξενοικιάσει. Είχα πάει από το προηγούμενο βράδυ για να μη ξυπνάω από τα χαράματα και τρέχω Σέρρες. Πριν από μένα, γύρω στις 9 έδινε μάθημα η ξαδέρφη μου. Η οποία από συνήθεια, φεύγοντας, κλείδωσε την πόρτα! Ξυπνάω λοιπόν γύρω στις 10 και αφού ετοιμάζομαι πάω να φύγω. Αμ δε! Πανικοβλήθηκα! Την έπαιρνα ξανά και ξανά τηλέφωνο και δε το σήκωνε. Όταν με πήρε, από τα ουρλιαχτά μου δε καταλάβαινε τι έλεγα. Ήρθε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, εγώ έφυγα σα σφαίρα για το ΤΕΙ, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά… Μη ρωτάτε, εννοείται πως ο κομπλεξικός καθηγητής δε μ’ άφησε να γράψω! Το μάθημα το χρωστάω ακόμα. Τα μπινελίκια που άκουσε η ξαδέρφη όμως ήταν άλλο πράμα!!

4-Είχε έρθει Παρασκευή και η kat μου είχε πάει Ξάνθη. Και μιας κι είχα καιρό να δω και τους δικούς μου, ξεκίνησα για το σπίτι χωρίς να τους πω τίποτα. Να τους κάνω έκπληξη! Το ήξεραν η Χαρά και ο savvoukos γιατί είχε πέσει πρόταση να πάμε όλοι μαζί αλλά δεν μπορούσαν να έρθουν μαζί μου (πάλι καλά!). Μιλάω με την μαμά μου και της λέω ότι θα πέσω για ύπνο και να μη με πάρει τηλέφωνο, στην kat το ίδιο και ξεκινάω το μεσημεράκι με το τρένο για να τους κάνω έκπληξη! Τι το θελα; Γύρω στα 15 λεπτά έξω από τις Σέρρες νοιώθουμε το τρένο αν τραντάζετε. Ηλίθιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου, όπως ότι χτυπήσαμε καμιά πέτρα και δε τρέχει κάστανο, μέχρι που είδα τον στύλο της ΔΕΗ να πέφτει πάνω στο τρένο. Για την ακρίβεια, το τρένο έπεσε πάνω στον στύλο της ΔΕΗ. Ναι καλά καταλάβατε, το τρένο εκτροχιάστηκε κι εγώ όχι μόνο έκπληξη δεν έκανα, αλλά ανάγκασα savvouko και Χαρά να έρθουν να με μαζέψουν από τη μέση του πουθενά για να γυρίσω πάλι Σέρρες! Από τότε έκανα 3 μήνες να ανέβω ξανά σε τρένο και για εκπλήξεις ούτε που ήθελα να ακούσω!

Τόση γκαντεμιά χωράει σε έναν άνθρωπο; Καλά όχι γιατί μόνο μία από τις 4 είναι αληθινή! Προσκαλώ kat, LoRD_D2 και savvouko. Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις ιστορίες σας! Πρωτόπλαστη σ’ ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Έχει πλάκα!