ΒΑΡΙΕΜΑΙ?ΒΑΡΕΘΗΚΑ?ΔΕΝ ΞΕΡΩ..

Δεν φτάνει ποτέ το κρασί της ζωής για τους δυο μας
και πως να μεθύσεις μονάχος με χείλη κλειστά
αυτό που δεν πρέπει το κάναμε πάλι δικό μας
κι αυτό που ποθούμε χαμένο με φώτα σβηστά...
Με δύο φωνές ξοδέψαμε όλες τις λέξεις
με τέσσερα χέρια τον έρωτα πλάσαμε εχθρό
τριγύρω πολλά σταυροδρόμια και πως να μαντέψεις
το δρόμο που φέρνει το χθες της αγάπης εδώ...

Ακόμα μετράω τις νύχτες Σαββάτου
που ζούσες το χάδι φωτιά
κυλάει η ζωή μου με ενδείξεις θανάτου
σε λάθος κατεύθυνση πια...
Στη λάσπη του χρόνου τα ίχνη σου σβήνουν
από τη σκουριά της σιωπής
τις νύχτες Σαββάτου εκεί που τα χάνω
νομίζω ξανά πως θα 'ρθεις"...