Κάποτε....

...Κάποτε όταν κοιμόμουν, δεν ήθελα κανένα φωτάκι ανοικτό, ούτε καν το stand by του PC μου, τώρα κοιμάμαι και με τα led του switch ανοικτά να λάμπουν σαν κακή φωτεινή επιγραφή! Κάποτε είχα ένα κινητό και αυτό το έκλεινα όταν κοιμόμουν, τώρα έχω 2 και τα έχω και τα δύο ανοικτά και σε πλήρη ήχο! Κάποτε ξυπνούσα και μία φωνή από το ράδιο μου έφτανε για να μου κάνει παρέα, τώρα έχω το internet, την TV, το Ράδιο, το E της Ελευθεροτυπίας και πάλι αισθάνομαι μοναξιά...Κάποτε είχα 100 τραγούδια στη συλλογή μου και τα ήξερα όλα απέξω όντας πραγματικά ευτυχισμένος, τώρα έχω 150 giga μουσικής και δεν ξέρω τι να ακούσω και με τι να διασκεδάσω... Κάποτε αισθανόμουν σίγουρος για το μέλλον μου, τις προοπτικές μου, τα θέλω και τα πιστεύω μου, τώρα μια ανασφάλεια πλανάται πάνω από το κεφάλι μου...Κάποτε είχα μια αίσθηση ότι μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο, αρχίζοντας από τα πιό απλά πράγματα και χρησιμοποιώντας τις πιό απλές συνταγές, τώρα η πολυπλοκότητα της ίδιας της ύπαρξης μου με κάνει να σηκώνω τα χέρια μου ψηλά....Κάποτε γνωρισα μιά λίμνη, που ήθελε να 'ναι θάλασσα...και κάθε που βραδιάζει την τρώει το μαράζι........

ΥΓ1: Κάποτε είχαμε τον Σάββα στο blog, που την κοπάνησε, κάποτε είχαμε και την Κλαίρη...