Μέρες αδέσποτες..


Καμιά φορά στη ζωή όλα αλλάζουν, όλα ανατρέπονται, όλα μπερδεύονται και σπάνε.. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που μας φθείρουν, μας βγάζουν από την ήρεμη και ισορροπημένη ζωή που νομίζαμε ότι είχαμε, μας μπερδεύουν. Προβλήματα που δεν είμαστε σε θέση να λύσουμε και καθόμαστε απλά και τα κοιτάμε να μας τρώνε τα σωθικά. Είναι μία φάση που ό,τι νιώθουμε είναι έντονο.. Έντονη θλίψη, έντονος πόνος, καμιά φορά και έντονη χαρά (εγώ το λέω φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού) έτσι για να σπάει λίγο! Αυτές τις στιγμές λοιπόν έχω προσέξει ότι απολαμβάνουμε περισσότερα πράγματα. Από ένα απλό ποτήρι κρασί στο μπαλκόνι, ένα τσιγάρο στο αυτοκίνητο, ένα τραγούδι, μέχρι μία συναυλία, μία βόλτα με φίλους, ένα ταξίδι.. Τα έντονα συναισθήματα διοχετεύονται και σε άλλες στιγμές της μέρας με αποτέλεσμα αυτή να αποκτά ουσία και νόημα! Να νιώθεις ό, τι κάνεις και να το απολαμβάνεις.. Χωρίς φόβους, χωρίς δισταγμούς.. Ούτως ή άλλως μέσα σου νιώθεις τελειωμένος. Τι μπορεί να σε σταματήσει..; Ίσως τελικά αυτές οι δύσκολες στιγμές να είναι πιο ουσιώδεις από τις υπόλοιπες στιγμές ευτυχίας, αδιαφορίας ή και στασιμότητας που ζούμε σ' αυτήν την έτσι κι αλλιώς ¨ἐμφύτως ἀνόητη ζωή¨..



Υ.Γ: Σε ευχαριστώ Μ. που με μία φράση με έκανες να σκεφτώ τόσα πολλά.